لوله کشی سوخت دیزل ژنراتور
لوله کشی سوخت دیزل ژنراتور ها:
لوله کشی سوخت حداقل سایز لوله از طریق سایز ورودی پمپ انتقال سوخت انتخابی تعیین می‌گردد. قطر داخلی لوله حداقل باید به بزرگی ورودی پمپ انتقال سوخت باشد. اگر قرار باشد لوله کشی سوخت، آن را در فواصل طولانی انتقال دهند، سایز لوله باید افزایش یابد.
ممکن است برای جلوگیری از ایجاد فشار بیش از حد در لوله کشی، به یک پمپ انتقال سوخت کمکی در خروجی مخزن احتیاج باشد. در تمامی موارد می‌بایست از ایجاد فشارهای بیش از حد مکشی در خطوط سوخت رسانی جلوگیری شود. در فشارهای مکش بالا، سوخت در لوله کشی تبخیر شده و میزان تأمین سوخت به موتور کاهش خواهد یافت. در زمان تعیین سایز لوله‌ها همیشه افت فشار در فیلترها، بست‌ها، شیرها و سوپاپ‌های قطع کن را در محاسبات لحاظ کنید. باید یک اتصال فلکسیبل برای از بین بردن و عدم انتقال ارتعاش موتور به لوله کشی سوخت اضافه شود. اگر این ارتعاشات حذف نشود، ممکن است باعث شکستگی و یا نشتی در لوله کشی گردد. این اتصال فلکسیبل باید تا حد امکان به پمپ‌های انتقال سوخت موتور نزدیک باشد.
هر گونه افزایش طول لوله‌ای باید به شکل صحیح ساپورت گذاری شود تا از شکستگی لوله جلوگیری گردد. از هنگرهای مخصوص لوله برای حذف ارتعاشات از سیستم استفاده کنید. لوله‌های سوخت بدون عایق به هیچ وجه نباید نزدیک لوله‌های داغ قرار گیرند.
جدول ۴/۱ - سایز لوله پیشنهادی بر اساس توان دیزل ژنراتور
کوره و مشعل، کابل‌های برق یا منیفولد اگزوز تعبیه شود. اگر فضای اطراف لوله‌ها گرم هستند، خطوط لوله می‌بایست عایق کاری شوند تا از جذب حرارت و گرمای اضافه توسط لوله‌ها و سوخت جلوگیری شود. تمام لوله‌ها باید از نظر وجود نشتی و شرایط کلی شامل تمیزکاری قبل از نصب بررسی شوند. قبل از راه اندازی دستگاه تمام خطوط لوله را با فشار آب برعکس بشورید، تا از ورود آلودگی‌ها به داخل موتور و سیستم لوله کشی سوخت جلوگیری کنید. پس از نصب، تمام هوای موجود در سیستم لوله کشی سوخت می‌بایست تخلیه شود. به منظور هواگیری لوله‌ها می‌بایست یک سوپاپ تخلیه در بالاترین نقطه سیستم تعبیه شود. برای تغییر مسیر لوله‌ها بهتر است از سه راهی‌های T شکل به جای زانویی استفاده کنید. با باز کردن این سه راهی‌ها امکان تمیزکاری و بادگیری لوله‌ها به آسانی فراهم می‌گردد. تمام اتصالات باید بطور کامل بوسیله چسب مناسب آب بندی شود.
خطوط رفت و برگشت سوخت باید قادر به تحمل فشار بالای 250psi (1.7mPa)، ۲۰ اینچ جیوه (500mm Hg) خلاء بوده و قادر به کارکرد در دمای ۴۰- درجه فارنهایت (۴۰- درجه سانتیگراد) (در دماهای بسیار سرد) تا ۲۰۰ درجه فارنهایت (۹۳ درجه سانتیگراد) باشند.
توجه:
- از نوار برای آب بندی لوله‌های سوخت استفاده ننمایید. تکه‌های نوار می‌توانند باعث گیر کردن پمپ سوخت و انژکتور [1] شود.
| Pipe Size (inch) | Number of Fitting | Fuel Line max. Height (m) | Fuel Line Length (m) | Gen. Set Power (kVA) |
|---|---|---|---|---|
| 1 | 6 | 0.9 | 6 | 40-800 |
| 1/21 | 6 | 0.9 | 6 | 800-1500 |
| 2 | 6 | 0.9 | 6 | 1500-2200 |
جدول ۴/۲ - حداقل سایز پیشنهادی اتصالات سوخت، تا طول ۱۵ متر
| DN Pipe Diameter (mm) | NPS Pipe Size (in) | Flex Hose *.No | Max Fuel Flow Rate GPH (l/hr) |
|---|---|---|---|
| 15 | 1/2 | 10 | Less than 80 (303) |
| 15 | 1/2 | 10 | 81-100 (304-378) |
| 20 | 3/4 | 12 | 101-160 (379-604) |
| 20 | 3/4 | 12 | 161-230 (605-869) |
| 25 | 1 | 16 | 231-310 (870-1170) |
| 32 | 11/4 | 20 | 311-410 (1171-1550) |
| 40 | 11/2 | 24 | 411-610 (1551-2309) |
| 40 | 11/2 | 24 | 611-920 (2310-3480) |
جدول ۴/۱۰ - خطوط لوله برگشت سوخت
لوله‌های برگشت سوخت، سوخت اضافه گرم که در سیکل موتور استفاده نمی‌شوند را از انژکتور گرفته و به مخزن ذخیره اصلی یا مخزن سوخت روزانه باز می‌گرداند. حرارت این سوخت اضافه، در مخزن از بین می‌رود.
توجه:
- هرگز لوله برگشت را مستقیماً به خطوط لوله تأمین سوخت موتور متصل نکنید. سوخت بیش از حد داغ شده و عملکرد خود را از دست می‌دهد.
لوله‌های برگشتی سوخت همیشه باید از قسمت بالای مخزن ذخیره اصلی یا مخزن سوخت روزانه به آن وارد شود.
لوله‌های برگشتی سوخت هرگز نباید بیش از یک سایز کوچکتر از از سایز لوله‌های تأمین سوخت (مسیر رفت) باشد.
در طراحی خطوط لوله‌های برگشتی سوخت، در حالت نصب چند دیزل ژنراتور کنار هم، می‌بایست برای هر دیزل ژنراتور مسیر برگشت مجزایی تعبیه گردد.
افت خطوط اصلی و خطوط برگشتی
افت‌های ورودی پمپ سوخت و خروجی انژکتور نباید بیش از مقادیر ذکر شده در دیتاشیت باشد. (ماکزیمم هِد مجاز در لوله برگشتی از انژکتور)
ماکزیمم هِد مجاز = هِد اصطکاک + هِد استاتیک
مثال:
ماکزیمم هِد مجاز در لوله برگشتی از انژکتور:
6.5 in Hg
مسیر خطوط برگشت سوخت می‌بایست ۵/۱ متر (۵ فوت) بالاتر از انژکتورها تعبیه شده باشد.
هِد استاتیک:
افت فشار در لوله‌های تخلیه سوخت باید کمتر باشد از:
پمپ انتقال سوخت الکتریکی
پمپ انتقال سوخت الکتریکی برای انتقال سوخت از مخزن اصلی به مخزن روزانه مورد نیاز است.
پمپ‌های AC با برق 230V-AC کار می‌کنند، این پمپ‌ها باید نزدیک مخزن اصلی نصب شوند و کلیدهای نشانگر سطح سوخت می‌بایست در مخزن روزانه نصب شوند. رله‌های کنترل، کلیدها و چراغ‌های سیگنال درون کنترل پنل نصب می‌شود.
اگر سوختی در مخزن اصلی وجود نداشته یا شیر خروجی سوخت بسته بود، پمپ نباید بکار بیفتد، در غیر اینصورت پمپ الکتریکی آسیب خواهد دید.
شکل ۴/۳ - نقشه نصب پیشنهادی برای مخازن اصلی و روزانه
شکل ۴/۴ - نقشه عمومی سوخت رسانی به روش سوخت رسانی مستقیم منبع اصلی
توضیحات شکل ۴/۴
- محفظه تغذیه مجهز به هشدار سر ریز
- لوله تغذیه مخزن
- لوله تهویه
- نشانگر سوخت
- مخزن اصلی
- شیر تخلیه لجن
- حوضچه مخزن
- شیر خروجی
- لوله تغذیه تانک روزانه
- پمپ برقی انتقال سوخت
- شیر قطع کن برقی سوخت
- حوضچه اضافی (OPTIONAL)
- باک سوخت روی شاسی
- سوئیچ کنترل شناوری
- شیر دستی تغذیه و تهویه هوا
- نشانگر سطح سوخت
- درین (شیر تخلیه)
- بخش هشدار نشتی
- فیلتر سوخت
- پمپ سوخت موتور
هشدار!
- مخزن سوخت دیزل ژنراتور باید مطابق با استاندارد کشور باشد.
- ایجاد جرقه یا استعمال دخانیات در اطراف مخازن سوخت ممنوع است.
- در لوله کشی لوله‌های سوخت باید از لوله سیاه استفاده شود نه لوله گالوانیزه.
- مخزن سوخت را لبریز نکنید، ۶% از ظرفیت مخزن را برای انبساط سوخت خالی نگه دارید.
- زمانی که موتور خاموش می‌شود، نباید هیچ جریان آزاد ثقلی در لوله‌های سوخت به سمت موتور در جریان باشد.
- دمای سوخت برای شرایط کاری مناسب موتور، عامل بسیار حیاتی می‌باشد. دمای بیش از حد سوخت بخاطر انبساط سوخت، قدرت خروجی موتور را کاهش خواهد داد.
- سایز خطوط لوله سوخت بین مخزن اصلی و مخزن روزانه می‌بایست برابر یا بزرگتر از خطوط تأمین سوخت روزانه باشند.
- استفاده از فیلتر سپراتور آب در خطوط سیستم سوخت رسانی دیزل ژنراتور، از ورود آب انژکتورها و پمپ سوخت جلوگیری کرده و این نکته برای سالم ماندن موتور بسیار مهم می‌باشد.
- سوخت باید تمیز و عاری از آب باشد.
[1]
از ویکی پدیا
انژکتور، تزریق کننده، پاشانه یا افشانک، یک نازل برای تزریق سوخت، هوا و بخار آب تحت فشار می‌باشد. این وسیله اولین بار توسط یک شخص فرانسوی به نام آنری ژیفار در سال ۱۸۵۸ (میلادی) اختراع شد.
